When Earth's last picture is painted
When Earth's last picture is painted
And the tubes are twisted and dried
When the oldest colors have faded
And the youngest critic has died
We shall rest, and faith, we shall need it
Lie down for an aeon or two
'Till the Master of all good workmen
Shall put us to work anew
And those that were good shall be happy
They'll sit in a golden chair
They'll splash at a ten league canvas
With brushes of comet's hair
They'll find real saints to draw from
Magdalene, Peter, and Paul
They'll work for an age at a sitting
And never be tired at all.
And only the Master shall praise us.
And only the Master shall blame.
And no one will work for the money.
No one will work for the fame.
But each for the joy of the working,
And each, in his separate star,
Will draw the thing as he sees it.
For the God of things as they are!
◊◊◊◊◊
De boom en ik
Ik kijk naar een boom, naar het gras van de wei,
en de boom en het gras,
kijken ook weer naar mij.
Of ik kijk naar een pauw,
naar een mus of een mug,
er kaatst uit hun leven iets naar mij terug.
Omdat ik met muggen en mussen en pauwen
te zamen wil leven,
met mannen en vrouwen, met kind'ren en vogels,
met paarden en ossen.
Omdat ik wil ademen met zeeën en bossen,
met alles wat ademt en leeft om me heen,
zo voel ik mijzelf
geen split-second alleen.
(Toon Hermans)
←←♣♣♣♣♣→→
De wind
Wat is dat toch die wind...
die door de bomen gaat?
Ik weet dat er geen tekst,
geen melodie bestaat,
die zeggen kan wat zich in dit geluid verschuilt.
Die wind... die wind,
wanneer hij fluistert, zucht of zachtjes huilt,
Hoe schamel zijn de woorden van mijn hulpeloos gerijm,
't is beter stil te luisteren naar dit ademend geheim...
(Toon Hermans)
¤-¤-¤-¤-¤
Leven.
Ik heb bijna onvergeeflijke fouten vergeven
Ik heb geprobeerd om onvervangbare personen te vervangen
en om onvergetelijke personen te vergeten.
Ik heb impulsief gehandeld
Ik werd ontgoocheld door mensen van wie ik het niet verwachte
Maar ik heb zelf ook mensen ontgoocheld.
Ik heb iemand in mijn armen gehouden om hem te beschermen
Ik heb gelachen toen ik niet mocht
Ik heb vrienden gemaakt voor het leven
Ik heb bemind en werd terug bemind
maar ik werd ook verstoten
Ik werd bemind en kon niet terug beminnen.
Ik heb dikwijls geroepen van vreugde
Ik heb de liefde gekend en eeuwige beloften gedaan
Maar vaak werd mijn hart gebroken.
Ik heb geweend bij het luisteren naar muziek
en het bekijken van foto's
Ik heb getelefoneerd enkel om een stem te horen
Ik werd al verliefd bij het zien van een glimlach.
Ik dacht te sterven van heimwee en .....
ik had schrik om een heel bijzonder iemand te verliezen
die ik uiteindelijk verloren heb,
maar ik heb het overleefd.
En ik leef nog steeds
en ik laat het leven niet links liggen
en dat moet jij ook niet doen
LEEF!!!
Wat echt goed is
dat is vechten met overtuiging
het leven koesteren en passioneel leven
met klasse verliezen en overwinnen door te durven
want de wereld behoort aan de durvers!
Het leven is te belangrijk om onbetekenend te zijn!
(onbekend)
♥-♥-♥-♥-♥
I Will Not Forget
Windfalls of birds and swirls of leaves
I walk pause stop You drive a high sky through me
drop my case throw my coat and grasp you eyes closed
all spellbinding spring throughout the shimmering summer
stand with you and root into the paving stones
Winter gave me old shoes I broke their laces
I shuffled through the days forgot I could stand straight
forgot how love is Jack and Jill down the hill
corridors of diamonds tumbling bees a-buzz
and dreams which smile silence with such suave lips
How could I have borne myself so hibernated
- pitted and slung so low into my body?
How could I have lived without this marrow in my bone?
- so bent so drear so hollow nestling grudges
which you have so simply soothed from me and cast
off like so much jetsam to the sea
As I walk I carry you the warmth of two
and I will not forget will not forget
your legs and arms locked round me your head tucked tight
your breath against my heart inside my clothes
inside my clothes - I won't forget
I do not cannot live without
this hanging fire
(Keith Barnes)
♥-♥-♥-♥-♥
Zeeklacht
Het water van de zee is altijd zout,
Hoe men de suikerpot ook mag hanteren,
Geagiteerd over het strand marcheren,
Terwijl de wind de brandingkoppen krauwt;
Een borstbeeld hakken uit scheepstimmerhout,
Des nachts, in droom, met meerminnen verkeren,
Tarbot fileren of Neptuin vereren:
Het water van de zee is altijd zout.
Daar helpt geen moederlief, geen vaderstout,
Geen bokken, dokken, knokken of gekscheren,
Geen brein van boterkoek, geen hart van goud:
Of men voor dames voelt of meer voor heren,
Het water van de zee blijft altijd zout.
C. Buddingh
•-•-•-•-•
O, ik weet het niet
o ,ik weet het niet,
maar besta, wees mooi.
zeg: kijk, een vogel
en leer me de vogel zien
zeg: het leven is een brood
om in te bijten en de appels zien rood
van plezier, en nog, en nog, zeg iets.
leer me huilen, en als ik huil
leer me zeggen: het is niets.
~Herman de Coninck
Anders, anders
Het is weer anders
Het wordt alsmaar meer anders:
de wereld vager en nabijer,
de mensen vreemder en verwanter
zoals de goden en sterren
zoals de vlinders en bloemen
maar anders, anders...
Het voelt als jonger
en het voelt als veel ouder.
Kom ik hier nu van gisteren of
van morgen, van binnen of buiten?
Wat, waar, waarheen, alles wordt één,
alles was één, is, zal het zijn,
maar altijd anders...
Het lijkt wel gans nieuw
als ben ik pas geboren.
Wat is de grens tussen jou en mij?
Huid? Dat is franje! Of gedachten?
Ach, niets voelt als iets vreemd, hoogstens
niet bekend, alles is in mij,
maar telkens anders...
Ik verzink dieper.
Ik wist niet dat dat nog kon.
Ik schijn nog iemand maar ben niemand,
niet van stof en as, vel over been:
dat is een kleed, een huiden zak
waarin ik tijdelijk verblijf
tot weer iets anders...
Alles is anders
Het is alsmaar meer anders.
De wereld lichter en doorzichtig,
de mensen dichter en beminder,
zoals zon en maan, sterrenstof,
zoals een kind of eeuwigheid
maar anders, anders...
(Luk Heyligen)
Het geschreven woord
Niets zo sierlijks
dan gekrulde letters
die uit m'n pen vloeien,
samensmeltend tot één geheel
waaruit iets moois zal bloeien.
Niets zo boeiends
dan 't geschreven woord,
de wereld om je heen vergeten
zolang niemand stoort.
Niets zo spannends
letters te zien vrijen
als verliefden in 't maanlicht,
zich voortplantend op één lijn
wiens nakomelingen vormen
dit gedicht.
©Marina Geerinck
Never to be parted
always a beginning
As time turns,and weaves us
Ones more, together..
In one final thread.
I want to tear down the paper
that wrote our story,that sings
our song.
To forget you,
to pretend we have never met.
Again she said goodbye to you,
as you stood like a candle
against this beautiful night.
Your handsome face, so calm and
understanding,
knowing she would always return.
And you call her in the evenings
with magic you don't understand.
'Cause we are one
but one really frightens me.
So I am begging you
if you truly care
Cut the thread that's bonding us
Your heart, my heart
it is not the time for us to be
one.
(Bambi)
Voor wie dit leest
Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
mijn hete hand uit dit papier niet steken;
wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken.
O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen.
Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid;
verzacht het vreemde door de druk verstenen
van het geschreven woord, of spreek het uit.
Menige verzen heb ik al geschreven,
ben menigen een vreemdeling gebleven
en wien ik griefde weet ik niets te geven:
liefde is het enige.
Liefde is het meestal ook geweest
die mij het potlood in de hand bewoog
tot ik mij slapende vooroverboog
over de woorden die Gij wakkerleest.
Ik zou wel onder deze bladzijde willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken in uw lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van Uw pijn.
Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken,
zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven;
en laat Uw blik hun innigste niet raken
tenzij Gij door de liefde zijt gedreven.
Lees dit dan als een lang verwachte brief,
en wees gerust, en vrees niet de gedachte
dat U door deze woorden werd gekust:
ik heb je zo lief.
(Leo Vroman)
Ouder worden.
Omdat ik op leeftijd ben,
ben ik aardiger en minder kritisch op mezelf geworden.
Ik ben mijn eigen vriend geworden.
Ik heb te veel dierbare vrienden deze wereld zien verlaten, te vroeg;
voordat zij konden begrijpen hoe groot de vrijheid is met het ouder worden.
Wiens zaak is het, als ik ervoor kies om te lezen, of om op te computeren
tot 04:00 uur in de morgen, of slapen tot 's 12.00 uur 's-middags?
Ik zal dansen met mezelf op die prachtige muziek van de 50, 60 & 70 's,
en als ik op hetzelfde moment zou willen huilen om een verloren liefde, zal ik dat doen.
Ik zal op het strand lopen,
in een badpak dat strak is gespannen over een uitpuilend lichaam,
en ik duik met overgave in de golven, als ik daarvoor kies,
ondanks de medelijdende blikken van de jetset.
Ook zij zullen er ooit oud uit gaan zien.
Ik weet dat ik soms vergeetachtig ben.
Maar nogmaals, een deel van het leven ben ik ook vergeten.
En misschien herinner ik me uiteindelijk de belangrijkste dingen.
Zeker, door de jaren heen, is mijn hart wel eens gebroken.
Hoe kan je hart niet breken, als je een geliefde verliest,
of wanneer een kind lijdt, of zelfs als iemand 's geliefde huisdier wordt aangereden door een auto?
Maar, gebroken harten geven ons kracht , begrip en mededogen.
Een hart dat nooit is gebroken, is ongerept en steriel,
en zal nooit de vreugde kennen van het onvolmaakte.
Ik ben gezegend lang genoeg geleefd te hebben om mijn haar grijs te zien worden,
en mijn jeugdige lachen is voor altijd geëtst in de diepe groeven op mijn gezicht.
Zo velen hebben nooit gelachen, en zo velen zijn gestorven voordat hun haar zilver kon worden.
Als je ouder wordt, is het makkelijker om positief te zijn.
Het kan je steeds minder schelen wat andere mensen van je denken.
Ik twijfel niet meer aan mezelf.
Ik heb zelfs het recht verdiend om het fout te hebben.
Dus, ik vind het fijn oud te zijn. Het heeft mij bevrijd.
Ik hou van de persoon die ik ben geworden.
Ik zal niet eeuwig voortleven, maar in de mij resterende tijd,
zal ik geen tijd verspillen met klagen wat had kunnen zijn,
of mij zorgen te maken over wat er nog zal komen.
En ik zal ieder dag een dessert eten als ik daar zin in heb.
(onbekend)
Maak jouw eigen website met JouwWeb