Dear Sketchbook,

 

What are you looking sad and lonely on the store-shelf,

black hardcover, sheets of drawing paper all blank!

 

This never can be the reason for your creation,

and I suppose you expect much more from life!

 

Let me lend a hand,

I am sure we can help eachother.

You will become an integral part of the artistic me,

annotating and communicating ideas,

helping me to explore my own creative process!

 Welcome!

 

Oh Dear,

 

I am so honored you choose me as your friend!

Friends so close that soon we will not be able to life one without another!

Laugh together, cry together, imagine, dream, invent ...!

Good times, bad times, but we'll always stick together!

I will encourage, motivate, help and guide you!

Every page a lot to tell, a whole drawed story!

 

Your creations will feel as tattoos on my skin!

So take your pencil, charcoal, whatever you need

and let's get started, I'm ready to treat!

©(Be-a-witch)

 

♥♥♥ 

 

 

Wat is er gezelliger dan zitten mijmeren,
wat zeg ik, genieten, op het terras.

De druiventak boven mijn hoofd,
die de zon het te veel aan stralen rooft.

De krekels zitten te zingen in het gras,
de lavendel rondom in een kleurig matras.

De anijs stijgt lichtjes naar mijn hoofd,
't Is zoals 'k mezelf had beloofd.

Ik droom weg, geniet er van,
wat komen zal dat zien we dan.

©(Be-a-witch)

 

---'t Moet met minder.---

 Awel awel zie me dat nu ne keer,

 loopt hij daar te pronken die ouwe heer.

 Buik ingetrokken, borst vooruit,

 ni te vlug lopen of kramp in de kuit.

 

 Bij al die mooie silhouetten die liggen te bakken,

 moet hij toch zorgen van goed uit te pakken.

 Doorbijten, nog eventjes tot aan het water,

 kou trotserend maar hij staat er.

 

 Nu gauw bewegen voor alles verkrampt,

 vlug voor koude zich aan de spieren klampt.

 't Uithoudingsvermogen is ook niet meer dat,

 heeft hij zijn jonge jaren dan toch gehad?

 

 Eens uit 't water weer even pronken,

 zouden er zijn die naar hem lonken?

 Oef, gelukt en nu languit,

 Wat een deugt dat zonnetje op zijn huid.

 

 Uitgeput, dromenland, diepe rust,

 zich van niemand nog bewust.

 In zijn dromen daarvan allemaal geen hinder,

 maar de werkelijkheid, die 's veel minder!

©(Be-a-witch)

----------

 

Bang voor de Sint?...

 

  De wind guurt om het huis,

 er is vanavond iets niet pluis!

 

 Diep onder het dons lig ik te luisteren,

 bang, hoor ik daar nu fluisteren!

 

 Wortel en suikerklont beneden aan de schou,

 mama vertelde dat Sint vannacht komen zou!

 

 Wat hoor ik nou, een hoef?

 Of zit er boven op 't dak een boef?

 

 Nee ik ben echt niet gerust,

 slaapt mama zich van niets bewust?

 

 Een storm van gedachten, dan eindelijk in slaap,

 mama's stem, opstaan kleine knaap!

 

 Op blote voetjes stilletjes van de trap,

 niets te zien, naar de keuken rap rap rap!

 

 Mama's knuffel die doet goed,

 dooft het stemmetje was ik wel zoet!

 

 Samen trekken we naar de schou,

 ja het ligt er, da's wat ik wou!

 

 ©(Be-a-witch)

♥♥♥

 

 

 

 

Wat moet je daar!

 

Hee spin! Wat moet je daar?

 Misschien doe jij de afwas maar.

 De wasbak staat je als gegoten,

 niet makkelijk die gladheid voor je poten!

 

Hier, kruip maar op mijn vinger,

 nee loop niet weg, hier ben jij geen winner!

 Ook al schijnt mijn geur je niet te aarden,

 je kan mijn hulp maar best aanvaarden!

 

Kijk, ik schenk je de helpende hand,

 opzij die trots, gebruik je verstand!

 Ook ik raap al mijn moed bijeen,

 we zijn verschillend als geen één! 

 

Eindelijk lukt het ons, tesaam,

 voorzichtig, ik breng je naar het raam.

 Plaats zat voor ons tweeë in huis,

 Ja 'k versta 't wel, de wasbak was per abuis!

 

©Be-a-witch

 

 

Een tiener verdwijnt....

zomaar opeens....

Net zei je nog tot straks, en begon met je dagelijkse taken,

En dan die ene telefoon, die je volledig doet kraken.

 

Een bezorgde stem die vraagt: "met de moeder van?"....

Onbeschrijflijk wat dan door je heen gaat, volledig in de ban.

Net was je kind er nog, en nu is het vermist!

 

De stem tracht je gerust te stellen, al het mogelijke wordt gedaan,

Je hoort woorden als: 'camerabeelden en parket',

Nog maar één gedachte, blijf van mijn kind af, laat hem gaan!

 

Uren van onmacht vreten je aan stukken,

In gedachten spreek je met je kind, "bijt van je af, het zal je lukken!"

 

Eindelijk krijg je goed nieuws, hij is in orde en terecht,

wel bestolen maar dat hoor je niet meer echt!

 

En later denk je, 'wij' hadden geluk,

Maar voor hoeveel anderen maakte zoiets 't leven stuk!

 

Tieners en ouders, ja een waar front,

maar bij een volgende veldslag denk je,

"troost je, hij is er, wel en gezond!"

 

©Be-a-witch