Smalle Weegbree. (Plantago Lanceolata)

Beide planten hebben dezelfde weldadige werking.

Vroeger kenden alle buitenmensen dit zogenaamd onkruid met zijn eivormige, donkergroene, bijna ten gronde liggende bladeren, met rechtstaande of lichtgekromde stengels, met in bloeitijd een aar van heel kleine, witachtige bloempjes die daarna vergroeien tot ontelbare bruinachtige zaadjes en in rijptijd deze stengels doen gelijken op een 'rattestaart', waardoor hij in de volkstaal ook wel zo genoemd werd.

Deze plant groeit weelderig en spontaan op alle wegen, weiden, hellingen en bosranden. Net alsof hij de mens nooit wil verlaten, om hem overal, op tijd en stond te kunnen bijstaan en helpen.

Maar jammer genoeg kennen veel mensen de waarde niet van dit nederige plantje en aanzien het voor onkruid, maar in feite heeft weegbree zeer belangrijke toepassingen in in- en uitwendig gebruik.

Dankzij haar scheikundige samenstelling van bitterstof, veel looistoffen, kaliumzouten, solfer, ijzer en veel plantenslijm, bevat weegbree al wat nodig is om het bloed te zuiveren, te vernieuwen en te versterken. Men kan de bladeren oogsten van april tot september om vers of gedroogd te gebruiken.

Wegbree zuivert het bloed, de longen en de maag, doet goed aan al degenen die weinig of slecht bloed, teergevoelige longen, zwakke stem, huiduitslag, rode vlekken hebben, en aan degenen die altijd hoesten of hees zijn.

Zij wakkert zwakke, luie magen aan en bevordert de spijsvertering. Helpt bij ontstoken ingewanden, darmen, nieren en blaas.

Inwendig gebruik: Kop thee: 1 koffielepel gedroogd blad of 1 versnipperd vers blad overgieten met kokend water en 10 min laten trekken. (2x daags)

Uitwendig gebruik: Weegbree wordt ook wel geneesblad genoemd en niet zonder reden. Ben je aan 't wandelen en wordt je gestoken door bijen, wespen, muggen of mieren, pluk weegbree, kneus het blad en wrijf er krachtig mee over de beet, maakt het venijn krachteloos en verzacht de pijn. Dep er een schaafwond mee of, indien mogelijk, leg er een compres van. Het slijmerig kleverig sap stelpt bloedverlies op verse wonden en voorkomt ontsteking en verzwering.

Door versgesneden bladeren 14 dagen laten trekken in olijfolie, bekomt men een olie tegen jeuk, lichte ontstekingen van de huid, venijnige beten en steken.

Voor tandpijn of mondspoeling  maakt men gorgelwater, hiervoor gebruikt men 60gr verse of droge bladeren op 1l kokend water, 15 min laten trekken. Dit aftreksel kan je ook als warm kompres aanbrengen bij zweren, kliergezwellen en aambeien.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ONKRUID???

Paardebloem. (Taraxacum Off.)

Wie kent het niet, dit zogenaamde onkruid met zijn lange spilvormige roodbruine wortel, zijn lansvormige bladeren, zijn gladde holle stengel gevuld met een wit melkachtig sap en in top zijn goudgele bloem.

De paardebloem ook wel leeuwentand genoemd, is een uitstekende geneeskrachtige plant, dank zij zijn bijzondere bestanddelen: inuline (een soort voedend zetmeel) en verder ijzer, potas, kalk, sodium en phosfor, alle nodige minerale stoffen voor het menselijk gestel, bevat de paardebloem al wat nodig is om verzwakt of bedorven bloed te vernieuwen en nieuwe vleesweefsels te vormen.

Inwendig gebruik:

De jonge bladeren en ook de wortels, verschaffen ons in de lente een uitmuntende salade, die wel wat bitter smaakt, maar een zeer diepe bloedzuiverende werking heeft.

Thee: hiervoor laat men 60gr wortels (vers of gedroogd) 10 min koken op 1 liter water. Drink hiervan 's morgens en 's avonds een tas gedurende 3 weken. Werkt niet alleen bloedzuiverd, is ook een goed galdrijvend middel en bevordert zo de werking van lever, spijsvertering en darmen, voorkomt geelzucht en helpt bij gal- en nierstenen.

Oogsttijd: de bladeren reeds vroeg in de lente en gans het seizoen door, de wortels best in de herfst, men laat ze drogen in de schaduw.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------